Önceleri Hayat Veren Şah Damarımdın, Atardın | Ayrılıklar Zamansız Gelir - Öykü Paylaşımları | Mevlana Hikayeleri

Önceleri Hayat Veren Şah Damarımdın, Atardın.

Ayrılıklar zamansız gelir.

Ayrılık tek kişiliktir; giden yola devam eder, kalan yolun sonuna gelir

GİTME

Sana gitme diyemedigim zaman; gözlerine baktim aglamakli ve caresizce. Belki anlar anlar da gitmez diyen bir umutla. Ellerin kayarken ellerimden yavasca seni seviyorum dedim sessizce belki de vaz gecip yanimda kalmani bekleyerek.Sararken kollarin beni yavasca kokluyordum sacinin her telinive güzel tenini unutmak istemezcesine. Verirken bana son buseni akiyordu gözlerimden yaslar usulca...

Sana gitme diyemedigim zaman; agliyordum önce sessizce bir kösede dönecek diyen bir umutla. Gözyaslarimi akitirken gönlüme ilik ilik basimi kaldirip bir daha baktim ardindan belkide geri dönmeni bekleyerek. Düserken kar taneleri kirpiklerime hayalin vardi gözlerimde ve hala kokunu duyuyordum esen rüzgarda. Firtinalar eserken ardindan son busenin sicakligi duruyordu yanagimda..

Sana gitme diyemedigim zaman; bir yanlizlik resmi cizildi önce. Sonra hafiften bir rüzgar esti, üsümeye basladi ellerim senin yoklugunu hatirlatircasina. Bir buruk ses vardi hala kulagimda sevda türküleri söyleyerek rüzgarin ugultusuna karisan. Sessizce sallarken elimi ardindan bir kücük tebessüm belirdi yüzümde bu son vedaya aldirmayan..

Gidişin değil, bir umutla dönersin diye beklemek öldürdü beni..Bir hoşcakalı çok gördün... Zor geldi hoşcakal demek sana, böyle gitmek daha kolaydı çünkü, arkada kalanı düşünmeden çekip gitmek, yakıştı mı sana?Yakıştı mı gidiyorum demeden gitmek? Yakıştı mı veda etmemek ve çekip gitmek? Yakıştı mı ayrılıkla yüzleşmemek? Gittiğini bile söylememek..

Konu Hale tarafından 04 Ocak 2016 Pazartesi - 21:19 tarih ve saatinde düzenlenmiştir
Konu İçeriği Düzenlenmiştir.